Categorie Blog posts

De eerste twee wedstrijden in de clubcompetitie zitten er alweer op. Net zoals in voorgaande DTM jaren trapten we af (en trapten we stevig door) in Flevoland, oftewel de Ronde van de Zuiderzee. Op 6 april met 6 DTMers aan de start, waarvan enkele hun eerste klassieker op dit niveau. Na voorbereiding, koersbespreking, warmrijden, bemoedigende woorden en een krabbel op het rondebord ging het gebeuren.  

Omstandigheden; droog, prima temperatuur en behoorlijke wind. 

Het nerveuze, wat bij een eerste wedstrijd hoort, was hier ook zeker aanwezig. Eerste valpartijen werden reeds gemeld in de neutralisatie. Gelukkig kwamen we daar goed door. Helaas zagen we daarna wel de ene na de andere DTMer uit koers raken. Ofwel door een valpartij ofwel omdat we gewoon nog net even te kort kwamen als het flink op de kant gaat. Geen schande natuurlijk voor een Development team. Hebben we weer iets om aan te developpen. Uiteindelijk kon alleen Ralph-Karsten goed in koers blijven en kwam op een mooie 69e plek over de meet. Echter ook hij was niet ongeschonden uit de strijd gekomen. In het laatste deel van de koers had hij nog een mooie buiteling in de modder gemaakt, gelukkig zonder al te veel fysieke gevolgen. Wat de prestatie niet minder knap maakt natuurlijk. 

Maar snel door naar Simpelveld. Een van de zwaarste klimkoersen van het land. Het terrein voor onze klimmers Jesper en Tycho. Helaas konden beiden uiteindelijk niet laten zien wat ze in huis hebben. Tycho moest al vlot uit koers, nadat een fiets, die plotsklap vlak voor hem opdoemde (waarschijnlijk van een auto geschoven) hem het fietsen onmogelijk maakte. Zijn schaafwonden van de laatste studentencup-wedstrijd maar even ververst, zeg maar. Ook Jesper had ruzie met materiaal, ketting eraf en erop, maar kon daarna niet goed meer aanzetten en werd uiteindelijk een paar rondes voor het eind geklasseerd. Dit gold tevens voor Christiaan, die het zwaar had, op een gegeven moment met zijn tong over het asfalt sleepte, maar nooit uit zichzelf zou stopen en daardoor toch knap finishte. 

Gelukkig werden de meubelen gered, en hoe!!, door Ralph-Karsten. Al heel vroeg in de koers vertrokken (dit hebben we vaker gezien). Rondenlang reed Ralph-Karsten in een kopgroep van 3 met een mooie voorsprong op het peloton. De hele tijd zag het er naar uit dat het podium bekend was, alleen de volgorde moest nog bepaald worden. Echter in de laatste 3 rondes wisten enkele renners toch nog de oversteek te maken. In de laatste ronde moest het dan gaan gebeuren. Ralph-Karsten demarreerde en was weg. Echter eentje was nog net iets sterker en kwam er overheen. Kortom een schitterende 2^e plek voor Ralph en daarmee een eerste podium voor het nog prille DTM. 

Fantastisch gedaan Ralph…. Dat smaakte naar meer. 

Superblij zijn we met onze nieuwe sponsor Ouro Nutrition. Ouro gaat DTM niet alleen tijdens wedstrijden van voeding voorzien, maar heeft ook voor de clubs waar DTM uit is voortgekomen nog een leuk aardigheidje in gedachten (meer nieuws daarover binnenkort). Behalve het voorzien in voeding, gaat er ook voorzien worden in kennis over voeding. Hoe met voeding om te gaan tijdens trainingen en wedstrijden. Wanneer veel of juist weinig voeding nodig is en hoe je je lichaam kan laten wennen aan het opnemen en beter omzetten van voeding naar energie. Kortom een welkome aanvulling voor de renners van DTM. We kijken dan ook erg uit naar de samenwerking, die met een paar mooie krabbels is bevestigd in het clubhuis van WTC Woerden.

Ouro is net als DTM nog niet zo lang geleden gestart, maar heeft met drijvende krachten Berthold en Casper wel mannen die hun sporen in de hardloop- en triathlonwereld verdiend hebben, zoals DTM gelukkig ook uit een solide basis put. Hun zoektocht naar betere voeding voor elke sporter heeft in de mooie Ouro productlijn geresulteerd. Gezien hun motto ‘voor sporters door sporters’, behoorlijk vergelijkbaar met DTMs ‘voor renners door renners’ en ‘voor talenten door talenten’ een prima fit voor zowel Ouro als DTM. Dat we er samen maar een mooi 2024 van mogen maken.

Meer lezen over Ouro Nutrition. Check hun site. https://www.ouronutrition.com.

 Wie had dat gedacht, in ons eerste jaar al 4 DTMers op het NK. 3 man present op het NK voor beloften en 1 man op de NK voor elite. An sich al een prestatie van formaat. Nu konden we ons eens meten met de conti’s, de DSMs en de Jumbo’s van deze wereld. 

Sittard stond het hele weekend in het teken van het NK. Naast bovengenoemde kampioenschappen werd er op zaterdagochtend gestart met dames belofte/elite en in de middag met dames profs. En dan op zondagmiddag nog het toetje…. de heren profs.

Maar zaterdagavond was het dus de beurt aan de eerste DTMer. Yoep van der Peet, bij de elite. Loeihard werd er gereden over het afwisselende parkoers om en door Sittard, met kleine venijnige klimmetjes, smalle wegen, brede wegen en stroken met veel bochten. Kortom van alles wat en voor iedereen wat wils. Yoep hield rondenlang dapper stand. Schoof ronde voor ronde wel van het midden van het peloton naar de achterkant van het peloton en moest na een zoveelste demarrage de ravage laten gaan. Want dat was het, na ca 80km kwam er geen peloton meer voorbij, maar ca 7 groepen met overal plukjes renners ertussen en erachter. Alles leek volledig op een hoop gefietst, maar verrassend genoeg kwamen de meeste hardfietsers na enkele ronden toch weer bij elkaar. Voor Yoep hield het echter na zo’n 85km op. Uit koers. Helemaal leeg. Goed gereden en dapper gestreden. 

De volgende ochtend was het de beurt aan de drie beloftes; Ralph-Karsten, Stef en Jesper mochten er tegenaan.  Om 7 uur verzamelen en om half 9 werd er gestart. Zachtjes rijden dat deden ze nooit. Het ging van hard, naar harder. Ondanks het vroege starten, was het toch al erg warm. Stef zat erg goed in de wedstrijd. Ralph-Karsten en Jesper konden zich de eerste ronden prima handhaven in het peloton. In ronde 4 begon Jesper wat naar achter te zakken (later zou die zeggen; had niet de beste benen vandaag). In ronde 5 was het spel echt op de wagen. Het ging van harder naar kneiterhard. Stef had superbenen en kwam zelfs op plaats 8 (!) door (klimmetje Stokselweg) en bevond zich dus gewoon in een net ontstane kopgroep. Hij zat dus niet met moeite bij een Jumbo in het wiel, maar had een hijgende Jumbo-knakker in zijn wiel. Jesper en Ralph-Karsten moesten de rol lossen en kwamen in een groep achter het peloton door. 

De volgende doorkomst was niet wat we ervan verwacht hadden. De kopgroep kwam langs zonder Stef. En Stef kwam even later langs met een geschaafde knie en op een fiets van de neutrale wagen. De bravoure verdwenen, de kopgroep uit zicht, harkend om bij het peloton te blijven. Kan er een ongelukkiger moment zijn voor een dubbele lekke band? Balen Stef! 
Onze andere 2 renners inmiddels in de grupetto, alles gevend om het NK goed uit te kunnen rijden …….. en dat lukte!  
Dus, ondanks dat er wellicht meer in had gezeten, finishten er gewoon 3 DTMers bij hun 1e NK Beloften. Waar ca 47 renners vroegtijdig de koers moesten verlaten, werden onze mannen 63e (Stef), 67e (Ralph-Karsten) en 82e (Jesper). Zeer knappe prestatie. Iets om trots op te zijn! 

Op 2e pinksterdag werd het districtskampioenschap regio Midden gereden. De Nedereindse Berg was uitgekozen als locatie en onder een prima zonnetje ging een groep renners op pad. Aan de wedstrijd namen verschillende categorieën renners deel. Zowel junioren, als beloftes, als elite/prof-b waren in het peloton terug te vinden. Waarbij de verschillende categorieën uiteraard niet allemaal hetzelfde aantal ronden reden, maar omstebeurt hun wedstrijd finishten.

Zoals te doen gebruikelijk bij wielerkoersen werd er niet rustig begonnen, maar was het spel gelijk op de wagen. Waar menig vroege ontsnapping een roemloos einde heeft, dacht Ralph-Karsten van DTM dat het hier wel eens anders kon zijn. Al in ronde 1 vertrok hij en na wat geharrewar ontstond er in ronde 3 een zeer serieuze kopgroep van 6 personen, met daarin alle drie de categorieën met twee renners vertegenwoordigd. De groep pakte een steeds grotere voorsprong en langzaam maar zeker begon de rest van de kopgroep er ook wel in te geloven.

Ondertussen in het peloton deden de overig DTMers wat ze moesten doen. Ze speelden Oost-Indisch doof, hielden zich van de domme, stoorden links en rechts een beetje en reden zeker niet mee om het spul weer bij elkaar te brengen. En zo kabbelde de wedstrijd richting de finale. Een oprisping van het peloton deed de voorspong nog wel een keer zakken naar 45 seconden, maar daarna harmonicade de voorsprong ook gewoon weer terug naar boven de minuut.

Tijd dus voor de kopgroep om de prijzen te gaan verdelen. Allemaal zeker van de bovenste 2 plekken van het podium, da’s toch geen verkeerde uitgangspositie. Ralph-Karsten vond het niet genoeg en beloonde zijn eigen initiatief en goede benen in een lange sprint met de titel: Districtskampioen 2013 Midden.
Top gedaan & gefeliciteerd!

Een vijftal ronden voor het eind was Stef ook nog vertrokken uit het peloton. Solo kon hij het gat naar de kopgroep niet meer dichtrijden, maar hij fietste wel mooi naar de laatste podiumplaats voor de beloften.

Kortom; de eerste eerste prijs voor DTM en de eerste keer dat we twee podiumplaatsen veroveren. Goed gedaan DTM. Mooie team-effort.

Bergomloop Simpelveld 

De volgende kraker in de clubcompetitie en wederom 6 DTM’ers aan de start. Marick, Yoep, Ralph-Karsten, Ole, Stef en Jesper. De ronde van Simpelveld, oftewel harken op de Huls. 

Al jaren één van de zwaarste, zo niet de zwaarste klassieker in de clubcompetitie. 21x het lokale rondje in/om Simpelveld, dus ook 21x de beklimming van de Hulsberg, en da’s niet niks. 1km lang, gemiddelde stijging 7.6%, steilste stuk 10%. 

Zoals te doen gebruikelijk ging de koers superrustig (not!) van start. Het was 1.5km geneutraliseerd naar de Huls, maar zodra de eerste hoogtemeters in zicht kwamen werd het startsein gegeven en ging het los. Het spul knalde als jonge pinken de berg op. Peloton al bij de eerste beklimming op een lint en de eersten moesten het peloton al laten gaan. De Huls eiste elke ronde zijn slachtoffers. De bezemwagen schoof ronde voor ronde de achtersten voorbij. Niet met grote haast, maar wel onverbiddelijk. En, zoals bekend, is de bezemwagen je voorbij, dan ben je ‘uit koers’. Einde aan de marteling, maar ook einde aan die droom van het podium. 

Van de DTMers ontkwamen ook twee renners helaas niet aan de bezemwagen. Marick, net terugkerend van een sleutelbeenbreuk werd zeker niet als eerste opgeveegd, maar wel als eerste DTMer. Een tweetal rondes later, was ook Yoep aan de beurt. Yoep reed ook weer zijn eerste klassieker sinds lange tijd, dus zeker geen schande. Beide mannen kwamen gelijk de verzorgingspost versterken en moedigden de andere renners aan. Top! …  en volgende keer gaat het vast beter! 

Ondertussen had zich in de koers een kopgroep van 3 renners gevormd. Beide bidonmanagers (muppet-balkonscène) langs de kant gaven ze weinig kans, maar ze bleven ronde na ronde verrassend vooruit. Zo’n 8 ronden voor het eind werd het drietal een tweetal en gingen er ook in het peloton nog zo’n 15 man op avontuur. Een ronde later brak ook het resterende peloton in twee stukken. Jesper kon zich prima handhaven in het voorste deel van het peloton (nu groep 3) en Ralph-Karsten, Ole en Stef in groep 4. Deze groepen bleven min of meer zo tot het eind van de koers. In de laatste 2 rondes wist nog iemand de oversteek te maken van groep 2 naar de koplopers en zakten er ook hier en daar nog wat renners terug. Jesper deed op de laatste beklimming van de Huls nog een poging om weg te komen, maar viel aan het eind van de klim stil, waardoor hij net niet kon aanpikken bij de 4 man die er toen van doorgingen. Bij de finish won uiteindelijk Jardi Christiaan vd Lee de sprint, gevolgd door zo’n 10 renners (de koplopers en groep 2 waren in de laatste ronde erg dicht bij elkaar gekomen). Na zo’n minuutje de groep van Jesper met een mooie 17e plaats voor hem. Weer een minuutje later de groep met Stef, Ralph-Karsten en Ole, respectievelijk op 33, 37 en 39. 

Kortom: 169 renners gestart. 59 gefinisht. 4 van DTM bij de eerste 40. Daar mogen we trots op zijn als beginnend team. Natte ogen (achter die mooie nieuwe brillen van Ben de Ruiter Tweewielers), ploegleiders met kippenvel en 6 moegestreden toppers. Klasse gedaan mannen! Dat smaakt naar meer. Op naar de volgende clubcompetitie-kraker: Noorderveld (11 juni) en natuurlijk het Districtskampioenschap op de Nedereindse Berg (29 mei). 

Op de afspraak; dat waren ze. 

Zaterdagmorgen. Mistig. Al wat nerveus. De eerste clubcompetitie-klassieker stond op het programma voor vandaag. En wat voor één. De Zuiderzeeronde. Op de bodem van die voormalige zee werd nu geracet. Waar er vroeger zout water stroomde uit de Noordzee, stroomde nu het zoute water van ca 150 dampende en zwetende wielrenners. Daartussen natuurlijk de mannen van Development Team Midden. Hier en daar al wat kleine koersjes gereden, veel getraind, maar nu toch het echte werk. Vastberaden om er wat moois van te maken! 

Aan de start namens DTM;  Micca, Ole, Spiek, Stef, Ralph-Karsten en Jesper. Voor Micca was het niet de langste wedstrijd ooit. Een valpartij 2km na de initiële neutralisatie maakte snel een einde aan de ambities. Met schaafwonden, dikke vinger en een scheef stuur was het avontuur snel voorbij. De rest kwam de eerste helft van de koers goed door. De gravelstrook (die ze in totaal 3x moesten rijden) zorgde wel voor wat incidenten en schifting. Spiek moest er even af, maar wist zich weer knap terug te rijden in het peloton. Bij een tweede passage van de gravelstrook met een grote valpartij, brak het peloton in 3 stukken. Spiek kwam helaas te veel achterop en werd uit koers genomen. Toch ca 100km op de teller. De rest kon gelukkig door. Jesper reed na de valpartij een tijdje met een los voorwiel, hijzelf vond dat geen reden om te stoppen. Mecanicien Dennis wel, die greep ad rem, snel en daadkrachtig in, waardoor Jesper weer verder kon en weer een goede snelheid kon rijden. Jesper bevond zich inmiddels tussen de volgauto’s, maar wist zich daar prima te handhaven. De andere 3 renners bleven keurig in het peloton en bolden uiteindelijk als de nummers 45, 59 en 79 over de finish. Jesper op zo’n anderhalve minuut achter het peloton op plaats 108. Pak ‘m beet 165km met een gemiddelde van 45km/uur. Uitstekend gereden mannen! 

Kortom, in onze eerste echte klassieker kwamen we met 4 renners over de finish. Een prestatie van formaat (kwam het door die mooie nieuwe helmen van Bikecenter Woerden?), die een goed gevoel geeft en meer dan genoeg perspectief biedt voor de komende wedstrijden. Top gedaan! 

Vast niet voor het laatst, maar in ieder geval voor het eerst haalden we met DTM de krant. De Gooi- en Eemlander weidde bijna een hele pagina aan ons. Nieuwsgierig? Check onder de foto de volledige tekst of zoek de Gooi- en Eemlander op van 23 november 2022!

,,Er is in Nederland wel een aantal beloftenploegen, onder meer bij Jumbo-Visma’’, weet Oord. ,,Maar de kans dat je er daar tussenkomt, is vrij klein. Dat is alleen voor de écht grote talenten weggelegd. Je kunt als vereniging ook een eigen ploeg beginnen, maar dan heb je minimaal tien tot twaalf man nodig. Dat blijkt vaak een onmogelijke opdracht en dus vertrekken renners naar een andere vereniging om daar in zo’n ploeg te kunnen rijden.’’

Ondersteuning

Een nieuwe regionale ploeg doet in 2023 zijn intrede in het wielerpeloton. Het Development Team Midden, kortweg Team DTM, moet talenten uit Midden-Nederland komend seizoen een smoel geven.

Met lede ogen zagen wielerfanaten Nico Oord (Loenen aan de Vecht), Martijn Vriezen en Glenn Tenniglo aan hoe er de afgelopen jaren het nodige wielertalent uit de regio verloren ging. Renners die bij de elite of beloften niet direct kwamen bovendrijven en daardoor tussen wal en schip vielen en vroegtijdig afhaakten.

Dat moet ook anders kunnen, vond het drietal, dat in augustus bijeenkwam om hun plan op papier te zetten. De uitkomst? Team DTM, een samenwerking tussen WTC Woerden en WV Eemland uit Amersfoort, waar echter ook jonge renners van andere wielerverenigingen uit de regio, zoals bijvoorbeeld het Hilversumse GWC De Adelaar, deel van mogen uitmaken.

Terwijl ze wel gewoon lid blijven van hun eigen club.

Oord (60), duizendpoot op het vlak van het organiseren van wielerevenementen, bestuurslid van de KNWU district Midden en zelf recent gestopt als actief renner bij de masters, maakte de terugloop in de regio van dichtbij mee. In de jaren zeventig en tachtig waren regionale toppers als Hilversummers Harrie de Boer, Eric Geserick, Hans Voorn en Johan Hendriks, de gebroeders Johnny en Ruud Lieverts en Mario Hagen uit Kortenhoef, de Baarnse broers Herman en Wiegert van de Hoef en Bussumer René Beuker toonaangevend in koersen in alle windstreken van het land. Samen reden ze tientallen, zo niet honderden ereplaatsen bijeen.

,,Het voordeel is dat je bij ons de grotere klassiekers kunt rijden’’, vervolgt Oord, die met zijn ploeg nog wel op zoek is naar een hoofdsponsor. ,,DTM is opgericht om jonge, talentvolle renners uit de regio in de buurt te houden en ze de kans te geven zich te ontwikkelen tot goede belofterenners. We hebben al een aantal geldschieters maar zijn nog op zoek naar die ene grote partij die ons initiatief wil ondersteunen. We hopen door deze aanpak, met gebundelde krachten, weer toprenners in het Gooi voort te brengen. Met beide clubs komen we nu al tot dertien renners, waarvan de meesten net de overstap maken vanaf de junioren.’’

DTM gaat deelnemen aan wedstrijden in de clubcompetitie en daarnaast – samen met UW&TC De Volharding – ook deelnemen aan de Onder 23-competitie. ,,Verder zullen we nog diverse andere klassiekers in Nederland, België en Duitsland rijden’’, aldus Oord, die zich gaat focussen op het management en allerhande randzaken.

Na een lange strijd, veel wikken en wegen, presenteren wij mij trots de winnaar!

Eerste trainingen zijn inmiddels afgewerkt. Mannen werken er hard aan om klaar te zijn voor het nieuwe seizoen. Met de huidige temperaturen niet altijd een pretje, maar er wordt niet geklaagd, er wordt gereden! Hier en daar wat verkleumd, na zo’n dikke 100 trainingskilometers… bidonnen bevroren…. maar toch weer voldaan. Goed bezig mannen!

Een whatsapp groep die werkelijk overstroomde. Een ongekend aantal creatieve ontwerpen, waar je met gemak de inloopkast van de gemiddelde goed betaalde influencer mee kan vullen. En na zoveel input, komt natuurlijk het lastige moment dat er ook een keuze gemaakt moet worden. We kunnen natuurlijk niet elke week met een ander shirt aan de wedstrijd verschijnen. Dus was er op de teambuilding dag ook ruimte ingebouwd om een besluit over het shirt/tenue te nemen.

Er werd geluisterd naar elkaars argumenten en aanvullende ideeën. Maar natuurlijk moest daarop die onvermijdelijke stemming volgen. Rap werden door sommigen favorieten genoemd, anderen twijfelden toch nog wat en hadden wat langer nodig, het is toch ook een onderwerp waar menig goed gesoigneerde renner drukker mee is dan met het poetsen van zijn of haar fiets, maar uiteindelijk kwam iedereen tot een stem en bleek een tweede stemronde niet nodig.

Wellicht brengt een sponsor of kledingleverancier ons nog tot andere ideeën, maar de voorlopige voorkeur van DTM gaat uit naar volgend shirt (zie hieronder) met donkerblauwe broek. Gaat er strak uitzien! Goede keuze DTMers!