De eerste twee wedstrijden in de clubcompetitie zitten er alweer op. Net zoals in voorgaande DTM jaren trapten we af (en trapten we stevig door) in Flevoland, oftewel de Ronde van de Zuiderzee. Op 6 april met 6 DTMers aan de start, waarvan enkele hun eerste klassieker op dit niveau. Na voorbereiding, koersbespreking, warmrijden, bemoedigende woorden en een krabbel op het rondebord ging het gebeuren.
Omstandigheden; droog, prima temperatuur en behoorlijke wind.
Het nerveuze, wat bij een eerste wedstrijd hoort, was hier ook zeker aanwezig. Eerste valpartijen werden reeds gemeld in de neutralisatie. Gelukkig kwamen we daar goed door. Helaas zagen we daarna wel de ene na de andere DTMer uit koers raken. Ofwel door een valpartij ofwel omdat we gewoon nog net even te kort kwamen als het flink op de kant gaat. Geen schande natuurlijk voor een Development team. Hebben we weer iets om aan te developpen. Uiteindelijk kon alleen Ralph-Karsten goed in koers blijven en kwam op een mooie 69e plek over de meet. Echter ook hij was niet ongeschonden uit de strijd gekomen. In het laatste deel van de koers had hij nog een mooie buiteling in de modder gemaakt, gelukkig zonder al te veel fysieke gevolgen. Wat de prestatie niet minder knap maakt natuurlijk.
Maar snel door naar Simpelveld. Een van de zwaarste klimkoersen van het land. Het terrein voor onze klimmers Jesper en Tycho. Helaas konden beiden uiteindelijk niet laten zien wat ze in huis hebben. Tycho moest al vlot uit koers, nadat een fiets, die plotsklap vlak voor hem opdoemde (waarschijnlijk van een auto geschoven) hem het fietsen onmogelijk maakte. Zijn schaafwonden van de laatste studentencup-wedstrijd maar even ververst, zeg maar. Ook Jesper had ruzie met materiaal, ketting eraf en erop, maar kon daarna niet goed meer aanzetten en werd uiteindelijk een paar rondes voor het eind geklasseerd. Dit gold tevens voor Christiaan, die het zwaar had, op een gegeven moment met zijn tong over het asfalt sleepte, maar nooit uit zichzelf zou stopen en daardoor toch knap finishte.
Gelukkig werden de meubelen gered, en hoe!!, door Ralph-Karsten. Al heel vroeg in de koers vertrokken (dit hebben we vaker gezien). Rondenlang reed Ralph-Karsten in een kopgroep van 3 met een mooie voorsprong op het peloton. De hele tijd zag het er naar uit dat het podium bekend was, alleen de volgorde moest nog bepaald worden. Echter in de laatste 3 rondes wisten enkele renners toch nog de oversteek te maken. In de laatste ronde moest het dan gaan gebeuren. Ralph-Karsten demarreerde en was weg. Echter eentje was nog net iets sterker en kwam er overheen. Kortom een schitterende 2e plek voor Ralph en daarmee een eerste podium voor het nog prille DTM.
Fantastisch gedaan Ralph…. Dat smaakte naar meer.
