Wie had dat gedacht, in ons eerste jaar al 4 DTMers op het NK. 3 man present op het NK voor beloften en 1 man op de NK voor elite. An sich al een prestatie van formaat. Nu konden we ons eens meten met de conti’s, de DSMs en de Jumbo’s van deze wereld.
Sittard stond het hele weekend in het teken van het NK. Naast bovengenoemde kampioenschappen werd er op zaterdagochtend gestart met dames belofte/elite en in de middag met dames profs. En dan op zondagmiddag nog het toetje…. de heren profs.
Maar zaterdagavond was het dus de beurt aan de eerste DTMer. Yoep van der Peet, bij de elite. Loeihard werd er gereden over het afwisselende parkoers om en door Sittard, met kleine venijnige klimmetjes, smalle wegen, brede wegen en stroken met veel bochten. Kortom van alles wat en voor iedereen wat wils. Yoep hield rondenlang dapper stand. Schoof ronde voor ronde wel van het midden van het peloton naar de achterkant van het peloton en moest na een zoveelste demarrage de ravage laten gaan. Want dat was het, na ca 80km kwam er geen peloton meer voorbij, maar ca 7 groepen met overal plukjes renners ertussen en erachter. Alles leek volledig op een hoop gefietst, maar verrassend genoeg kwamen de meeste hardfietsers na enkele ronden toch weer bij elkaar. Voor Yoep hield het echter na zo’n 85km op. Uit koers. Helemaal leeg. Goed gereden en dapper gestreden.
De volgende ochtend was het de beurt aan de drie beloftes; Ralph-Karsten, Stef en Jesper mochten er tegenaan. Om 7 uur verzamelen en om half 9 werd er gestart. Zachtjes rijden dat deden ze nooit. Het ging van hard, naar harder. Ondanks het vroege starten, was het toch al erg warm. Stef zat erg goed in de wedstrijd. Ralph-Karsten en Jesper konden zich de eerste ronden prima handhaven in het peloton. In ronde 4 begon Jesper wat naar achter te zakken (later zou die zeggen; had niet de beste benen vandaag). In ronde 5 was het spel echt op de wagen. Het ging van harder naar kneiterhard. Stef had superbenen en kwam zelfs op plaats 8 (!) door (klimmetje Stokselweg) en bevond zich dus gewoon in een net ontstane kopgroep. Hij zat dus niet met moeite bij een Jumbo in het wiel, maar had een hijgende Jumbo-knakker in zijn wiel. Jesper en Ralph-Karsten moesten de rol lossen en kwamen in een groep achter het peloton door.
De volgende doorkomst was niet wat we ervan verwacht hadden. De kopgroep kwam langs zonder Stef. En Stef kwam even later langs met een geschaafde knie en op een fiets van de neutrale wagen. De bravoure verdwenen, de kopgroep uit zicht, harkend om bij het peloton te blijven. Kan er een ongelukkiger moment zijn voor een dubbele lekke band? Balen Stef!
Onze andere 2 renners inmiddels in de grupetto, alles gevend om het NK goed uit te kunnen rijden …….. en dat lukte!
Dus, ondanks dat er wellicht meer in had gezeten, finishten er gewoon 3 DTMers bij hun 1e NK Beloften. Waar ca 47 renners vroegtijdig de koers moesten verlaten, werden onze mannen 63e (Stef), 67e (Ralph-Karsten) en 82e (Jesper). Zeer knappe prestatie. Iets om trots op te zijn!
