Wie had dat gedacht, in ons eerste jaar al 4 DTMers op het NK. 3 man present op het NK voor beloften en 1 man op de NK voor elite. An sich al een prestatie van formaat. Nu konden we ons eens meten met de conti’s, de DSMs en de Jumbo’s van deze wereld. 

Sittard stond het hele weekend in het teken van het NK. Naast bovengenoemde kampioenschappen werd er op zaterdagochtend gestart met dames belofte/elite en in de middag met dames profs. En dan op zondagmiddag nog het toetje…. de heren profs.

Maar zaterdagavond was het dus de beurt aan de eerste DTMer. Yoep van der Peet, bij de elite. Loeihard werd er gereden over het afwisselende parkoers om en door Sittard, met kleine venijnige klimmetjes, smalle wegen, brede wegen en stroken met veel bochten. Kortom van alles wat en voor iedereen wat wils. Yoep hield rondenlang dapper stand. Schoof ronde voor ronde wel van het midden van het peloton naar de achterkant van het peloton en moest na een zoveelste demarrage de ravage laten gaan. Want dat was het, na ca 80km kwam er geen peloton meer voorbij, maar ca 7 groepen met overal plukjes renners ertussen en erachter. Alles leek volledig op een hoop gefietst, maar verrassend genoeg kwamen de meeste hardfietsers na enkele ronden toch weer bij elkaar. Voor Yoep hield het echter na zo’n 85km op. Uit koers. Helemaal leeg. Goed gereden en dapper gestreden. 

De volgende ochtend was het de beurt aan de drie beloftes; Ralph-Karsten, Stef en Jesper mochten er tegenaan.  Om 7 uur verzamelen en om half 9 werd er gestart. Zachtjes rijden dat deden ze nooit. Het ging van hard, naar harder. Ondanks het vroege starten, was het toch al erg warm. Stef zat erg goed in de wedstrijd. Ralph-Karsten en Jesper konden zich de eerste ronden prima handhaven in het peloton. In ronde 4 begon Jesper wat naar achter te zakken (later zou die zeggen; had niet de beste benen vandaag). In ronde 5 was het spel echt op de wagen. Het ging van harder naar kneiterhard. Stef had superbenen en kwam zelfs op plaats 8 (!) door (klimmetje Stokselweg) en bevond zich dus gewoon in een net ontstane kopgroep. Hij zat dus niet met moeite bij een Jumbo in het wiel, maar had een hijgende Jumbo-knakker in zijn wiel. Jesper en Ralph-Karsten moesten de rol lossen en kwamen in een groep achter het peloton door. 

De volgende doorkomst was niet wat we ervan verwacht hadden. De kopgroep kwam langs zonder Stef. En Stef kwam even later langs met een geschaafde knie en op een fiets van de neutrale wagen. De bravoure verdwenen, de kopgroep uit zicht, harkend om bij het peloton te blijven. Kan er een ongelukkiger moment zijn voor een dubbele lekke band? Balen Stef! 
Onze andere 2 renners inmiddels in de grupetto, alles gevend om het NK goed uit te kunnen rijden …….. en dat lukte!  
Dus, ondanks dat er wellicht meer in had gezeten, finishten er gewoon 3 DTMers bij hun 1e NK Beloften. Waar ca 47 renners vroegtijdig de koers moesten verlaten, werden onze mannen 63e (Stef), 67e (Ralph-Karsten) en 82e (Jesper). Zeer knappe prestatie. Iets om trots op te zijn! 

Op 2e pinksterdag werd het districtskampioenschap regio Midden gereden. De Nedereindse Berg was uitgekozen als locatie en onder een prima zonnetje ging een groep renners op pad. Aan de wedstrijd namen verschillende categorieën renners deel. Zowel junioren, als beloftes, als elite/prof-b waren in het peloton terug te vinden. Waarbij de verschillende categorieën uiteraard niet allemaal hetzelfde aantal ronden reden, maar omstebeurt hun wedstrijd finishten.

Zoals te doen gebruikelijk bij wielerkoersen werd er niet rustig begonnen, maar was het spel gelijk op de wagen. Waar menig vroege ontsnapping een roemloos einde heeft, dacht Ralph-Karsten van DTM dat het hier wel eens anders kon zijn. Al in ronde 1 vertrok hij en na wat geharrewar ontstond er in ronde 3 een zeer serieuze kopgroep van 6 personen, met daarin alle drie de categorieën met twee renners vertegenwoordigd. De groep pakte een steeds grotere voorsprong en langzaam maar zeker begon de rest van de kopgroep er ook wel in te geloven.

Ondertussen in het peloton deden de overig DTMers wat ze moesten doen. Ze speelden Oost-Indisch doof, hielden zich van de domme, stoorden links en rechts een beetje en reden zeker niet mee om het spul weer bij elkaar te brengen. En zo kabbelde de wedstrijd richting de finale. Een oprisping van het peloton deed de voorspong nog wel een keer zakken naar 45 seconden, maar daarna harmonicade de voorsprong ook gewoon weer terug naar boven de minuut.

Tijd dus voor de kopgroep om de prijzen te gaan verdelen. Allemaal zeker van de bovenste 2 plekken van het podium, da’s toch geen verkeerde uitgangspositie. Ralph-Karsten vond het niet genoeg en beloonde zijn eigen initiatief en goede benen in een lange sprint met de titel: Districtskampioen 2013 Midden.
Top gedaan & gefeliciteerd!

Een vijftal ronden voor het eind was Stef ook nog vertrokken uit het peloton. Solo kon hij het gat naar de kopgroep niet meer dichtrijden, maar hij fietste wel mooi naar de laatste podiumplaats voor de beloften.

Kortom; de eerste eerste prijs voor DTM en de eerste keer dat we twee podiumplaatsen veroveren. Goed gedaan DTM. Mooie team-effort.

Bergomloop Simpelveld 

De volgende kraker in de clubcompetitie en wederom 6 DTM’ers aan de start. Marick, Yoep, Ralph-Karsten, Ole, Stef en Jesper. De ronde van Simpelveld, oftewel harken op de Huls. 

Al jaren één van de zwaarste, zo niet de zwaarste klassieker in de clubcompetitie. 21x het lokale rondje in/om Simpelveld, dus ook 21x de beklimming van de Hulsberg, en da’s niet niks. 1km lang, gemiddelde stijging 7.6%, steilste stuk 10%. 

Zoals te doen gebruikelijk ging de koers superrustig (not!) van start. Het was 1.5km geneutraliseerd naar de Huls, maar zodra de eerste hoogtemeters in zicht kwamen werd het startsein gegeven en ging het los. Het spul knalde als jonge pinken de berg op. Peloton al bij de eerste beklimming op een lint en de eersten moesten het peloton al laten gaan. De Huls eiste elke ronde zijn slachtoffers. De bezemwagen schoof ronde voor ronde de achtersten voorbij. Niet met grote haast, maar wel onverbiddelijk. En, zoals bekend, is de bezemwagen je voorbij, dan ben je ‘uit koers’. Einde aan de marteling, maar ook einde aan die droom van het podium. 

Van de DTMers ontkwamen ook twee renners helaas niet aan de bezemwagen. Marick, net terugkerend van een sleutelbeenbreuk werd zeker niet als eerste opgeveegd, maar wel als eerste DTMer. Een tweetal rondes later, was ook Yoep aan de beurt. Yoep reed ook weer zijn eerste klassieker sinds lange tijd, dus zeker geen schande. Beide mannen kwamen gelijk de verzorgingspost versterken en moedigden de andere renners aan. Top! …  en volgende keer gaat het vast beter! 

Ondertussen had zich in de koers een kopgroep van 3 renners gevormd. Beide bidonmanagers (muppet-balkonscène) langs de kant gaven ze weinig kans, maar ze bleven ronde na ronde verrassend vooruit. Zo’n 8 ronden voor het eind werd het drietal een tweetal en gingen er ook in het peloton nog zo’n 15 man op avontuur. Een ronde later brak ook het resterende peloton in twee stukken. Jesper kon zich prima handhaven in het voorste deel van het peloton (nu groep 3) en Ralph-Karsten, Ole en Stef in groep 4. Deze groepen bleven min of meer zo tot het eind van de koers. In de laatste 2 rondes wist nog iemand de oversteek te maken van groep 2 naar de koplopers en zakten er ook hier en daar nog wat renners terug. Jesper deed op de laatste beklimming van de Huls nog een poging om weg te komen, maar viel aan het eind van de klim stil, waardoor hij net niet kon aanpikken bij de 4 man die er toen van doorgingen. Bij de finish won uiteindelijk Jardi Christiaan vd Lee de sprint, gevolgd door zo’n 10 renners (de koplopers en groep 2 waren in de laatste ronde erg dicht bij elkaar gekomen). Na zo’n minuutje de groep van Jesper met een mooie 17e plaats voor hem. Weer een minuutje later de groep met Stef, Ralph-Karsten en Ole, respectievelijk op 33, 37 en 39. 

Kortom: 169 renners gestart. 59 gefinisht. 4 van DTM bij de eerste 40. Daar mogen we trots op zijn als beginnend team. Natte ogen (achter die mooie nieuwe brillen van Ben de Ruiter Tweewielers), ploegleiders met kippenvel en 6 moegestreden toppers. Klasse gedaan mannen! Dat smaakt naar meer. Op naar de volgende clubcompetitie-kraker: Noorderveld (11 juni) en natuurlijk het Districtskampioenschap op de Nedereindse Berg (29 mei).