Bergomloop Simpelveld 

De volgende kraker in de clubcompetitie en wederom 6 DTM’ers aan de start. Marick, Yoep, Ralph-Karsten, Ole, Stef en Jesper. De ronde van Simpelveld, oftewel harken op de Huls. 

Al jaren één van de zwaarste, zo niet de zwaarste klassieker in de clubcompetitie. 21x het lokale rondje in/om Simpelveld, dus ook 21x de beklimming van de Hulsberg, en da’s niet niks. 1km lang, gemiddelde stijging 7.6%, steilste stuk 10%. 

Zoals te doen gebruikelijk ging de koers superrustig (not!) van start. Het was 1.5km geneutraliseerd naar de Huls, maar zodra de eerste hoogtemeters in zicht kwamen werd het startsein gegeven en ging het los. Het spul knalde als jonge pinken de berg op. Peloton al bij de eerste beklimming op een lint en de eersten moesten het peloton al laten gaan. De Huls eiste elke ronde zijn slachtoffers. De bezemwagen schoof ronde voor ronde de achtersten voorbij. Niet met grote haast, maar wel onverbiddelijk. En, zoals bekend, is de bezemwagen je voorbij, dan ben je ‘uit koers’. Einde aan de marteling, maar ook einde aan die droom van het podium. 

Van de DTMers ontkwamen ook twee renners helaas niet aan de bezemwagen. Marick, net terugkerend van een sleutelbeenbreuk werd zeker niet als eerste opgeveegd, maar wel als eerste DTMer. Een tweetal rondes later, was ook Yoep aan de beurt. Yoep reed ook weer zijn eerste klassieker sinds lange tijd, dus zeker geen schande. Beide mannen kwamen gelijk de verzorgingspost versterken en moedigden de andere renners aan. Top! …  en volgende keer gaat het vast beter! 

Ondertussen had zich in de koers een kopgroep van 3 renners gevormd. Beide bidonmanagers (muppet-balkonscène) langs de kant gaven ze weinig kans, maar ze bleven ronde na ronde verrassend vooruit. Zo’n 8 ronden voor het eind werd het drietal een tweetal en gingen er ook in het peloton nog zo’n 15 man op avontuur. Een ronde later brak ook het resterende peloton in twee stukken. Jesper kon zich prima handhaven in het voorste deel van het peloton (nu groep 3) en Ralph-Karsten, Ole en Stef in groep 4. Deze groepen bleven min of meer zo tot het eind van de koers. In de laatste 2 rondes wist nog iemand de oversteek te maken van groep 2 naar de koplopers en zakten er ook hier en daar nog wat renners terug. Jesper deed op de laatste beklimming van de Huls nog een poging om weg te komen, maar viel aan het eind van de klim stil, waardoor hij net niet kon aanpikken bij de 4 man die er toen van doorgingen. Bij de finish won uiteindelijk Jardi Christiaan vd Lee de sprint, gevolgd door zo’n 10 renners (de koplopers en groep 2 waren in de laatste ronde erg dicht bij elkaar gekomen). Na zo’n minuutje de groep van Jesper met een mooie 17e plaats voor hem. Weer een minuutje later de groep met Stef, Ralph-Karsten en Ole, respectievelijk op 33, 37 en 39. 

Kortom: 169 renners gestart. 59 gefinisht. 4 van DTM bij de eerste 40. Daar mogen we trots op zijn als beginnend team. Natte ogen (achter die mooie nieuwe brillen van Ben de Ruiter Tweewielers), ploegleiders met kippenvel en 6 moegestreden toppers. Klasse gedaan mannen! Dat smaakt naar meer. Op naar de volgende clubcompetitie-kraker: Noorderveld (11 juni) en natuurlijk het Districtskampioenschap op de Nedereindse Berg (29 mei). 

Op de afspraak; dat waren ze. 

Zaterdagmorgen. Mistig. Al wat nerveus. De eerste clubcompetitie-klassieker stond op het programma voor vandaag. En wat voor één. De Zuiderzeeronde. Op de bodem van die voormalige zee werd nu geracet. Waar er vroeger zout water stroomde uit de Noordzee, stroomde nu het zoute water van ca 150 dampende en zwetende wielrenners. Daartussen natuurlijk de mannen van Development Team Midden. Hier en daar al wat kleine koersjes gereden, veel getraind, maar nu toch het echte werk. Vastberaden om er wat moois van te maken! 

Aan de start namens DTM;  Micca, Ole, Spiek, Stef, Ralph-Karsten en Jesper. Voor Micca was het niet de langste wedstrijd ooit. Een valpartij 2km na de initiële neutralisatie maakte snel een einde aan de ambities. Met schaafwonden, dikke vinger en een scheef stuur was het avontuur snel voorbij. De rest kwam de eerste helft van de koers goed door. De gravelstrook (die ze in totaal 3x moesten rijden) zorgde wel voor wat incidenten en schifting. Spiek moest er even af, maar wist zich weer knap terug te rijden in het peloton. Bij een tweede passage van de gravelstrook met een grote valpartij, brak het peloton in 3 stukken. Spiek kwam helaas te veel achterop en werd uit koers genomen. Toch ca 100km op de teller. De rest kon gelukkig door. Jesper reed na de valpartij een tijdje met een los voorwiel, hijzelf vond dat geen reden om te stoppen. Mecanicien Dennis wel, die greep ad rem, snel en daadkrachtig in, waardoor Jesper weer verder kon en weer een goede snelheid kon rijden. Jesper bevond zich inmiddels tussen de volgauto’s, maar wist zich daar prima te handhaven. De andere 3 renners bleven keurig in het peloton en bolden uiteindelijk als de nummers 45, 59 en 79 over de finish. Jesper op zo’n anderhalve minuut achter het peloton op plaats 108. Pak ‘m beet 165km met een gemiddelde van 45km/uur. Uitstekend gereden mannen! 

Kortom, in onze eerste echte klassieker kwamen we met 4 renners over de finish. Een prestatie van formaat (kwam het door die mooie nieuwe helmen van Bikecenter Woerden?), die een goed gevoel geeft en meer dan genoeg perspectief biedt voor de komende wedstrijden. Top gedaan! 

Bolton Groep is een fantastisch mooi familiebedrijf dat zich bezig houdt met ontwikkeling, bouw en vastgoed. Bolton Groep, de bouwer van Midden Nederland en omstreken, past natuurlijk goed bij het wielren-ontwikkelingsteam van Midden Nederland en we zijn dan ook reuze blij met deze nieuwe sponsor!

Hartelijk welkom!

Wil je meer weten over Bolton Groep, check hun site: https://boltongroep.nl/